معنادارترین کرامت کلاسیک ، اقامتگاه است. در اینجا ویژگی های سیاره و علامت زودیاک بسیار شبیه هستند. اگر کسی توصیف یک علامت و حاکم آن را در ادبیات نجومی مقایسه کند ، به اتفاق آرا تایید می شود. ترتیب سیارات سکونتگاهها نیز با ترتیب سیارات از فاصله تا خورشید (خورشید - عطارد - زهره - مریخ - مشتری - زحل) و ترتیب سیارات بر اساس سرعت حرکت (ماه - عطارد) هارمونیک نشان داده می شود. زهره - مریخ - مشتری - زحل). در حالت اول ، ماه نمی تواند از نظر منطقی ادغام شود و در حالت دوم ، خورشید نمی تواند از نظر منطقی ادغام شود. بنابراین ، نظم کلاسیک محل سکونت - تبعید - همانطور که یوهانس کپلر فهمید - فقط تقریباً کامل است.

سیارات تازه کشف شده اورانوس و نپتون و سیاره کوتوله پلوتو به سرعت ارتباط خود را با علائم زودیاک نشان دادند. شباهت اورانوس و دلو ، نپتون و ماهی ها و پلوتو و عقرب آشکار است. با این حال ، یک نظم مسکونی هارمونیکی تقریباً به طور کامل توسط آن خراب می شود. آنچه باقی می ماند یک سیستم است - اگر هنوز هم می توانید آن را یک سیستم بنامید - با علامت سوال زیاد.

آیا اقامتگاه ها یک سیستم بدون قانونمندی و با ارتباطات تصادفی ایجاد می کنند؟

- اکنون سه علامت دارای دو حاکم است. در مورد نه نشانه دیگر چطور؟

- چگونه دو سیاره حاکمیت خود را بر روی یک علامت مشترک دارند؟

- وقتی دو سیاره حاکم بر یک علامت هستند ، آیا یکی از آنها از نظر ویژگی ها شباهت بیشتری دارد؟

- اگر چنین است ، کدام یک؟

- آیا هر نشانه فقط یک خط کش دارد و کلاسیک باید محو شود؟

- چرا دوازده نشانه وجود دارد اما فقط ده حاکم وجود دارد؟

اگر دوباره توصیف معمول سیارات و نشانه های زودیاک را با هم مقایسه کنیم ، روشن می شود: زحل بیشتر از برج ماهی با برج جدی ، مشتری بیشتر از قارچ با برج قوس و از نظر عقرب با مارس بیشتر ارتباط دارد. کسی قبلاً این را قبل از کشف اورانوس می دانست. اورانوس با دلو ، نپتون به ماهی ، پلوتو به عقرب ، خورشید به لئو و ماه با سرطان مطابقت دارد. عطارد بیشتر با جوزا به عنوان باکره و ناهید بیشتر با ترازو ارتباط دارد تا با ثور (فصل 2.2.2.2). تخصیص کلاسیک از قسمت های بدن به سیارات و نشانه ها صحت این ارزیابی را روشن می کند. بدون حاکمان علائم زودیاک برج ثور و بکر هستند. در اینجا عملی ترین قانون در مورد دو سیاره ناشناخته است. بنابراین در طالع بینی دو ذره هیگز داریم (فصل 2.2.2).

تا زمان کشف اورانوس هیچ کس فکر نمی کرد که سیارات کشف نشده وجود داشته باشد. از آن زمان این تغییر کرده است. منجمان همچنین ایده جستجوی سیارات ناشناخته در منظومه شمسی را کاملاً کنار نگذاشته اند. من سیاره X ، حاكم فرض برج ثور ، را موقتاً فاونوس می نامم. ماهیت فاونوس ماهیت تائورس را بسیار تقریب می بخشد (فصل 1.13). سیاره Y ، حاکم باکره ، من موقتاً ایوستیتیامی نامم. طبیعت یوستیتیا طبیعت باکره را بسیار نزدیک می کند (فصل 1.14). با کمک این دو ذره هیگزی فرضی ، ما در نهایت یک توالی تخصیص مسکونی کاملاً هماهنگ داریم. این مجموعه (اندازه مدار: ماه - عطارد - زهره - مریخ - مشتری - زحل - اورانوس - نپتون - پلوتو - فاونوس - ایوستیتیا - خورشید) فرض می کند که سیارات X و Y خارج از مسیر پلوتو باشند (فصل 2.2.2.1). این سریال از ماه شروع می شود که کمترین مدار را دارد و از طریق نشانه های فعال به سمت زحل می پیچد. از اورانوس با بزرگترین مدار از طریق علائم منفعل به سمت خورشید پایین می آید.

این چیدمان متقارن ، در اولین سال تحقیق من در این حوزه ، 1974 را متبلور کرد.

بنابراین ، هر سیاره بیشترین شباهت ها را با نشانه محل زندگی خود دارد. یکی از آنها در طالع بینی کلاسیک هفت تخصیص (مریخ - برج حمل ، عطارد - جوزا ، ماه - سرطان ، خورشید - شیر ، ناهید - ترازو ، مشتری - قوس - زحل - برج جدی) را می دانست. سه تخصیص (اورانوس-دلو ، نپتون-ماهی ، پلوتو-عقرب) فقط در طالع بینی مدرن شناخته شده است. و دو تخصیص (فاونوس توروس ، ایوستتیا - ویرگو) جدید است. در ضد علامت ها می توان اولین تبعید را یافت.